Yalnız Tilki

Bir gün tilki yalnız kalmış üzülmüş,

Bu dert ile bir kenara büzülmüş.

Derdini sorana: "Bir şey yok!" demiş,

"Yalnızlık bende alevden ok!" demiş.

"Bu da bir dert!" demişler, "Bu da bir dert,
Hem de yolu kapayan çetin bir set."

Peki, demiş tilki "Çaresi nedir?"

"Bir dost bulman bu derde tek çaredir."

"Ama nasıl?" demiş "Bir dost bulurum,

Ben dost arar iken pek yorulurum."

Hayvanlar demişler: "Elbet zor bu iş,

Fakat yalnızlık bizim için bir bitiş."

Tilki bu öğütle çıkmış, düşmüş yollara,

Arkadaş aramış hep sora sora.

Bir gün ayı ile arkadaş olmuş

Birkaç gün içinde dostluk son bulmuş.

Ayının hâlini sevmemiş tilki,

Demiş: "Bu ayı hantalın teki."

Yeniden başlamış aramaya dost,

İnceleyip kulak, göz, deri ve post.

En sonunda kurdu seçmiş arkadaş,

Bunu duymuş, bütün orman dağ ve taş.

Ama bu dostluk da sürmemiş uzun,

Tilki demiş: "Gözleri kızıl kurdun."

"Böyle kan çanağı gözleri sevmem,

Kusurlu birine arkadaş demem."

Yine düşmüş yola bu yalnız tilki,

Varmış bir mağaraya tepedeki.

Görmüş bir aslanı, avını yerken,

Demiş; "Bu dost olur bana gerçekten."

Onunla ahbaplık etmiş uzunca,

Aslan bir gün ona azcık kızınca,

Terk etmiş onu da bakmadan geri,

Kaplamış ruhunu eski kederi.

Dönmüş yuvasına üzüntü ile,

Başlamış yeniden o eski çile.

Sormuşlar hayvanlar: "Ne oldu ne var?"

Tilki demiş: "Ruhum karanlık ve dar."

"Bulamadım uygun olan arkadaş.

Kusuru olmayan eksiksiz yoldaş."

Hayvanlar demişler: "Asıl kusur bu,

Hiç kusursuz yoldaş ve dost olur mu?"

"Yalnız bir yolcu yolda kalır yayan

Dostsuz kalır kusursuz dost arayan."

Mehmet ERDOĞAN

(Bu şiiri bulup bizimle paylaşan Sıddık kardeşimize çok teşekkür ediyoruz.)